Fietsen in Den Haag

Ik ben best wel een fanatieke fietser. Ik woon ruim 35 jaar in Den Haag en ben de halve stad wel rondgefietst. Deze week ga ik een extra rondje fietsen. Ik ga namelijk Fietsbellen rondbrengen. Ja? Zult u zeggen. Waar heeft Ali het over? Fietsbellen mensen. Dat betekent dus het blad de Fietsbel van de Haagse Fietsersbond.

Fietsbel

Vorig jaar ben ik lid geworden van de Fietsersbond. Ik heb me ook enthousiast opgegeven als vrijwilliger voor de communicatiegroep. De Haagse Fietsersbond doet fanatiek aan social media als X en Instagram en heeft een eigen blad, de Fietsbel. Dat blad werd geredigeerd door Willem, die het na tien jaar welletjes vond en iemand zocht om het over te nemen. Mijn timing was dus eigenlijk perfect, Haghespel was wel een tijdje geleden, ik zocht eigenlijk wel weer iets om creatief bezig te zijn en ging dus samen met Willem de Fietsbel doen. Het blad verschijnt twee maal per jaar, in het voorjaar en het najaar en dat voorjaarsnummer hebben we samen gedaan. Het najaarsnummer heb ik in mijn eentje mogen doen. Onderwerpen verzinnen, mensen aansporen iets te schrijven, stukken nakijken, passen en meten voor de volgorde van de stukken, stukken laten nakijken door een tweede persoon die er ook van alles uithaalde. Gelukkig heeft de hele communicatiegroep dit keer wat bijgedragen. Vervolgens mocht alles naar de layout man. Ik was verwend bij Haghespel met een layoutman die ook in de redactie zat en het blad ongeveer slapend in elkaar draaide. Daar maakte het bovendien niet uit hoeveel pagina’s het werd, want het werd als PDF verstuurd. Hier moest ik echt wel wat meer aanwijzingen geven dan: doe maar. Het blad moet naar een drukker en moet dus een veelvoud van vier pagina’s hebben. Drukproef nakijken, erover bellen, volgende drukproef nakijken, wijzigingen doorgeven, lange telefoongesprekken over een titel en nog veel meer. Na vier drukproeven op een zondag was het ding klaar en mocht het naar de drukker.

Fietsbel omslag

Rondbrengen

Deels gaat het blad met Post.nl naar de leden, deels wordt het rondgebracht door de leden. En dat mag ik dus dit keer doen aangezien degene die Bohemen voor zijn rekening nam, verhuisd is naar Delft. En ik dacht, hoeveel zal het zijn? Tien Fietsbellen of zo? Vergeet het maar: 59. Stukje Kijkduin, Bohemen, Houtwijk, het eindigt ergens bij mij in de buurt. Wordt een leuk fietstochtje donderdag.

Update

Het is zondag, ik heb de laatste Fietsbel in de laatste brievenbus gegooid en het is klaar. Ik was wat optimistisch. Hee, zal toch wel meevallen? Terugrijden omdat een adres niet is waar je het verwacht, een adres niet kunnen vinden, oh, die straat ligt naast de straat die ik gisteren had. Ik heb donderdag, zaterdag en zondag een rondje gedaan. Ik schat dat ik er een kilometer of 35 aan heb gefietst en achteraf denk ik: goh, misschien volgend jaar weer? Beetje beter kijken naar de straten en route? Leuke fietsroute voor het voorjaar.

Die plank weer

Mijn privé obsessie is de plank. Jaren geleden ben ik erin geslaagd er twee minuten uit te persen en sindsdien is dat niet meer gelukt. Eenmaal per week doe ik die plank in plaats van iedere dag en echt helpen doet dat niet als je het op wilt bouwen. Gisteren stond ik na vier maanden weer op die mat en slaagde erin tot 1.06 te komen. Jawel!

Zaterdag plankdag

Ik ga het dus weer doen. Yogamat in de achterkamer. Voornemen om er niet iedere keer het uiterste uit te persen, maar wel boven de minuut uit te komen. Minstens acht keer vandaag mensen! Daar kies ik natuurlijk wel één van de warmste dagen van de week voor uit, maar hé, maakt dat uit? Het wordt een uitdaging. Mijn streven? Elke keer vijf seconden erbij.

Planken dan maar

Om half elf de eerste: net onder de minuut. Goed uitgangspunt.
Half twaalf nummer twee, 3 seconden meer, beweeglijk, om de tien seconden op het klokje kijken, niet bepaald een rustige plank.
Half een: ik kan beter als streven 1 seconde nemen, dat heb ik nu namelijk.
Half twee: optimist die ik er ben, elke keer vijf seconden. Laat ik blij wezen als ik boven die minuut blijf.
Half drie: nu al weer? Krakende heupen, ellebogen die pijn doen, gekreun bij 36 seconden. Ik zak door mijn hoeven met 45 seconden. Waarom doe ik dit ook al weer?
Half vier: kweenie, misschien moet ik wat meer gaan trainen of zo. Nog twee keer.
Vijf uur: gesmokkeld. Ietsje meer dan net. Meer uitgerust.
Zes uur: poe poe. De laatste. Viel echt niet mee.

Conclusie

Was ik iets te optimistisch? Was ik iets te weinig getraind? Moet ik misschien toch iets meer gaan doen om een beetje in vorm te blijven? Ja op alle vragen. Een minuut was toch altijd wel het minimum dat ik kon halen, zelfs met vrij weinig moeite en dat lukt dus gewoon niet. Sinds ik weer in Sky Health train, doe ik geen plank meer na de training. Nu heb ik dus na vier maanden weer een paar planken gedaan en doet alles pijn. Dat mag weer anders en daar ga ik dus aan werken.

Spin: WoW deel 20, 2024

Het begon langzaam lichter te worden. Het was koel in het pad tussen de twee blokken huizen, precies zoals de spin het lekker vond. Ze keek naar haar nachtelijke werk en was tevreden. Een prachtig web, precies tussen de twee schuttingen in, het was ook mooi breed, dat zou heel wat eten opleveren. Ze bleef hangen aan een lange draad en mijmerde. Het was altijd zaak een goede plek te kiezen, niet alleen voor het eten, maar ook om veilig te hangen. Je moest altijd oppassen voor mensen die niet echt van spinnen hielden en ze griezelig vonden. Maar hier in dit pad leek het redelijk veilig te zijn. Veel struiken, veel bomen en veel insecten, ook fijn natuurlijk.

Het was wel eens minder geweest. Voor ze in dit pad terecht was gekomen, zat ze in een boom die aan een weg stond en daar was het zo druk met auto’s dat geen insect zin had om daar in haar web te vliegen. Nee, deze verhuizing had even moeite gekost, maar was een prima beslissing. Zat ruimte, lekker rustig, weinig verstoring, heerlijk. Ze liet zich zakken aan een draad en zwaaide naar de overkant. Ze zat precies in het licht en daar was nog voldoende schaduw. Even verderop was nog een web, haar nicht, wist ze, maar ze zaten elkaar niet in de weg. Haar nicht had haar deze tip gegeven en daar was ze blij om. Loom bleef ze aan het web zitten. Het was wel één van haar mooiste creaties van de laatste weken, die boom aan de weg was niet echt inspirerend geweest. In de verte hoorde ze de stalen deur opengaan die aan het begin van het pad was, maar daar stoorde ze zich niet aan. Ze maakte een extra draad aan de onderkant van het web, het mocht nog wel wat breder.

spinneweb
Afbeelding van Mario via Pixabay

Plotseling was het mis, het web schudde aan alle kanten en scheurde aan de onderkant en toen was er ook geen verbinding meer tussen de beide schuttingen. Onder zich hoorde ze een hoop gefoeter, het gatverdegatver klonk luid door het pad. Twee handen zwaaiden om zich heen, daarmee de vernietiging van het web compleet makend. De spin keek verontwaardigd naar de mens die haar web had vernietigd, maar die liep al door, haar handen door haar haar halend, nog steeds foeterend. De spin bleef achter, een illusie armer.

#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.

Jubileum: WoW deel 18, 2024

Ik mocht zelf het woord uitkiezen, vorige week al… Maar ja, het vorige woord waar ik iets over geschreven heb, past hier uitstekend bij: uitstelgedrag. Vandaar dat dit stukje over mijn jubileum even wat later komt.

Jubileum: of jubilee is een feestelijke herdenking van een gebeurtenis, zoals een huwelijk, indiensttreding bij een bedrijf of oprichting van een vereniging of bedrijf, die een bepaalde tijd geleden is.

Jubileum

Ik was op 1 mei 10 jaar bij de zaak. Ik ben in 2014 als niet meer zo jonge meid in dienst getreden als informatiespecialist bij Fugro. En dat na een dienstverband van 26 jaar bij Clingendael, het Instituut voor Internationale Betrekkingen. Daar had ik dus al een jubileum van 25 jaar doorgemaakt. Feestje! En een maandsalaris half geloof ik, ik weet het niet eens meer. Bij 12 1/2 jaar krijg je ook iets, maar dat heb ik al nagekeken voor Fugro. Ik moet nog 2 1/2 jaar wachten op taart en een bonus. Tien jaar leverde me niets op dacht ik, tot ik het ging nakijken, ik blijk een extra vrije dag te krijgen. Mooi meegenomen weer.

jubileum
Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Vele, vele jaren

Fugro is sowieso een bedrijf waar mensen jaren blijven hangen. De jubilarissen vliegen je om de oren. Vroeger – en dan heb ik het over de tijd van mijn vader – was dit heel normaal. Mijn vader heeft 50 jaar bij dezelfde baas gewerkt en dat was eigenlijk heel normaal. Jobhoppen is iets voor de jonge generatie, ik zie het om me heen bij Fugro, waar mensen na twee, drie jaar al weer weggaan. Soms komen ze trouwens ook weer terug, dan zie je plotseling weer iemand rondlopen die een tijd weg was. Andere baan, nieuwe uitdagingen. Ik zie het verder wel. Op mijn leeftijd gaat het wel gebeuren dat ik de taart haal, maar het volgende jubileum wordt dan 25 jaar. Dan is ondergetekende toch echt wel met pensioen.

#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Sportdipje

Het was zo mooi, een vaste gewoonte op de vrijdag, afspraak met mijn personal trainer, in Health City tijden ging ik dan ook nog zwemmen en was die vrijdag wel besteed. Toen ik overgestapt was naar Muldersport was het alleen de afspraak met Pedro en ging ik op andere dagen zwemmen. Toen kwam een beetje de klad erin. Pedro stopte door persoonlijke omstandigheden in april 2023 vrij plotseling met personal training en ik ging op vrijdag naar Mulder en deed het biocircuit. De plank deed ik ook op die vrijdag. Ik ging zwemmen op dinsdag- of woensdagochtend om 8 uur, ik deed yoga op zondagochtend. Toen ging ik dippen.

Sportdipje

Zwemmen om 8 uur ’s ochtends is leuk maar het kost zeker in de winter de nodige moeite op tijd uit bed te komen en naar het zwembad te gaan. Het lukte vrij regelmatig tot juli vorig jaar en toen lukte het gewoon niet meer. Geen zin om eruit te gaan en richting zwembad te gaan. Yoga dan! Zondag om 11 uur, prima tijd toch? Nee, niet helemaal. Ik zie in mijn schema dat ik in oktober voor het laatst bij yoga ben geweest. En dat terwijl het een prima les is met een fijne leraar.

Biocircuit! Dat is dus het enige dat ik nog vrij consequent deed. Vrijwel elke vrijdag stond ik bij Mulder voor de deur, liep daadwerkelijk naar binnen en ging sporten. Tot anderhalve maand geleden toen ik niet kon omdat ik een lang weekend weg was. De vrijdag erop was ik ziek, de vrijdag daarop… Had ik geen zin. En in dat stadium zit ik nog steeds. Vanaf begin februari niet gesport.

En wat ga je eraan doen Ali?

Weet ik veel. De suggestie van een vriendin opvolgen die niet van sport houdt, maar weet dat het goed voor haar is en dus ook gaat als ze geen zin heeft. Ze heeft namelijk nooit zin. Maar ik kan dat stadium nog even niet aanboren.

De beste remedie is denk ik toch weer een afspraak gaan maken met een personal trainer en weer naar Sky Health gaan. Ik volg ze nog steeds op Instagram, de site laat zien dat er voldoende trainers zijn. Dan kan ik verder weer opbouwen en me op zondag bijvoorbeeld weer naar yoga schoppen, heb ik altijd een fijne les gevonden.

Ik weet dat sport goed is, in de darmkanker periode ben ik er beter doorheen gekomen omdat ik in conditie was. Die conditie ontbreekt nu en is eigenlijk nog belangrijker geworden met de sarcoïdose die ik nu heb, hup dus. Afspraak maken!

Uitstelgedrag: #WoW deel 7, 2024

Het nieuwe jaar begon met een discussie over de #WOT op donderdag. Wilden we nog wel blijven schrijven? Moest het niet wat anders worden zodat het vuur van het bloggen weer terug zou keren? Ja, daar was ik het wel mee eens. En @verwondervrouw en @karinwinters zouden elkaar afwisselen met woorden, een Word of the Week of Write on Wednesday. Waarvan ik de eerste al leuk vond: nostalgie. Maar dat zou morgen of anders vrijdag wel even kunnen. En ik stond wel meer te springen bij woorden: afvinken bijvoorbeeld, ben ik dol op. Dilemma’s, ook zo eentje. Ja, maar dat kan morgen wel, of anders heb ik in het weekend wel tijd….
U begrijpt, de WoW van deze week, of eigenlijk die van vorige week kon ik niet laten lopen. Ik ben een schoolvoorbeeld van iemand met uitstelgedrag.

Uitstelgedrag: specifiek bij studeren ook wel studie-ontwijkend gedrag (‘sog’)) is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden. Daarom wordt dit soms ook irrationeel uitstel genoemd.

Uitstelgedrag

Het is iets wat ik jaren doe, uitstellen. En dan vooral dingen die ik niet leuk vind. Op mijn werk weet ik het nog aardig te ondervangen door to do lijstjes, die kan je namelijk zo mooi afvinken. Bovendien gooi ik er ook deadlines in, dat helpt ook. Thuis kom ik er wel eens achter dat van uitstel ook wel afstel komt. Dan ben ik bezig met prachtige dilemma’s over wat het eerste zou moeten waarop beide items vervolgens afgesteld of nog erger, vergeten worden. Och heden, afvinklijstjes zouden daarbij kunnen helpen.
Dit woord mocht ik niet vergeten van mezelf, Maar dan moet ik er ook tegen kunnen dat ik een week tegen mezelf zeg dat ik nog wat wil schrijven en vervolgens pas ga schrijven als er al weer een nieuwe WoW is verschenen.

Schrijf mee!

#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, Karin, of Irene een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen.